مقدمه انسان از همان آغاز کودکی که مراحل زندگی را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذارد، تا به سن کهولت و پیری برسد. او همیشه دچار ترس و وحشت بوده و هست. در هر یک از این مراحل زندگی، ترس، سایه‌وار او را دنبال می‌کند؛ منتهی در هر دوره و مرحله به شکلی پدیدار می‌گردد. گاه از تاریکی می‌ترسد، زمانی از بیماری خطرناکی می‌لرزد و گاهی هم از فقر و نداری وحشت می‌کند و سرانجام از پیری و مرگ می‌هراسد. در فواصل زندگی، شاید نتوان موردی را پیدا کرد که در آن انسان بدون ترس و دغد ...